Gelukkig Nieuwjaar
Op 31 december om 23.45 gaat mijn pieper af.
Prio3 opkomen naar kazerne en melding via de VRU app.
Zo sloot ik het jaar af in de omgeving waar ik mij inmiddels al meer dan 35 jaar thuis voel, de Vrijwillige Brandweer.
Samen met mijn maatjes van de nuchtere ploeg Brandweer Vrijwilligers uit Wilnis gingen wij een buitenbrand blussen. Een grote stapel stro en zaagsel langs de provinciale weg zorgde voor rook en stank overlast en omdat de omwonenden bleven bellen werden wij gealarmeerd.
Dit voorval zorgde er voor dat wij het nieuwjaar dus niet met partners en familie vierden maar samen met de collega hulpverleners, de noodhulp ploeg van de politie en met de maatjes van de Vrijwillige Brandweer.
Vanmorgen zag ik dat Wilnis echt niet bijzonder was. Een grote opsomming van uitrukken voor autobranden overal in het land, vliegvuur door een uit de hand gelopen vreugdevuur in Scheveningen, explosies met gewonden en natuurlijk heel veel buitenbranden.
Het betekent voor veel lezers van die berichten iets anders dan voor mij. Die lezers zien niet dat er dus duizenden Brandweer Vrijwilligers hebben klaar gestaan om juist ook op de grens van oud en nieuw anderen te helpen zodra de hulpvraag kwam.
Juist op het moment dat je tegen de mensen om je heen die je lief hebt wil zeggen dat het een mooi jaar was, dat je hen het beste toewenst, word je weggeroepen om anderen te gaan helpen.
Elk jaar moet ik in mijn groep van twintig mensen vragen wie daarvoor beschikbaar is en elk jaar vind ik tenminste 8 mensen bereid om dat te doen en dat is bijzonder.
Hoewel, overal in Nederland lukt dat dus zo bijzonder is het misschien niet eens.
Omdat ik het toch bijzonder vind heb ik vanmorgen de mensen van mijn kazerne bedankt voor dat wat zij in de afgelopen nacht hebben gedaan en ik heb ze gevraagd mijn dank vooral over te brengen aan hun partners en familieleden die zij gisteren alleen achter moesten laten.
De afgelopen dagen was er ook aandacht voor het fenomeen agressie tegen hulpverleners. De minister-president, de minister van Justitie en Veiligheid en een aantal burgemeesters vertelden voor het oog van de camera: “handen af van onze hulpverleners”.
Zij doen bijzonder werk, verlenen hulp aan mensen in nood en wij accepteren niet dat juist die groep mensen met vuurwerk wordt bekogeld.
Dat is een mooi gebaar en ook de morele verontwaardiging in de maatschappij over dit vreemde fenomeen is een hart onder de riem voor veel hulpverleners.
Nog mooier is het dat mevrouw Antoinette Laan, lid van de Tweede Kamer der Staten-Generaal voor de VVD heeft besloten dat zij vindt dat Brandweer Vrijwilligers die dit bijzondere werk voor de samenleving twintig jaar hebben gedaan wel in aanmerking moeten blijven komen voor een Koninklijke Onderscheiding.
Want de Kanselarij der Nederlandse Orden die de Koning over onderscheidingen adviseert heeft in al haar wijsheid besloten dat het Brandweer Vrijwilligers werk alleen onvoldoende is om in aanmerking te komen voor een lintje van de Koning. Dit omdat Vrijwilligers bij de Brandweer een ruime financiële vergoeding ontvangen.
Voor de duidelijkheid, de mensen uit mijn groep die met oud en nieuw niet thuis waren ontvangen hiervoor – afhankelijk van hun functie – twintig of dertig euro.
Dit als gevolg van een door de Vereniging Nederlandse Gemeenten vastgestelde rechtspositie regeling. Die ooit aan diezelfde Brandweer Vrijwilligers is opgedrongen als onkostenvergoeding.
Ook een aantal burgemeesters in ons land nam het op voor de Vrijwilligers bij de Brandweer en dat is heel mooi.
Omdat ik trots ben op dat bijzondere werk dat door 19000 mensen in ons land in stilte wordt gedaan en omdat ik trots ben om de voorzitter te zijn van ruim 6000 mensen die zich in de VBV hebben georganiseerd leek het mij gepast om ook zelf aandacht te vragen voor dit vreemde besluit van de Kanselarij der Nederlandse Orden.
Maar als je zelf om een onderscheiding moet vragen dan wordt die onderscheiding minder waard.
Omdat ik vind dat twintig jaar bij nacht en ontij alles laten vallen om anderen te gaan helpen wel heel bijzonder is, had ik een ander besluit verwacht.
Gelukkig is de bereidheid van de Vrijwilligers bij de Brandweer om anderen te helpen onvoorwaardelijk en juist daarom wil ik alle hulpverleners van Nederland en die Brandweer Vrijwilligers en hun gezinnen een gelukkig, gezond en vooral veilig 2019 toewensen.
Marcel Dokter
Voorzitter.