Redactie

Reactie VBV op evaluatierapport Wet veiligheidsregio’s

Vrijdag 4 december 2020 heeft de Evaluatiecommissie Wet veiligheidsregio’s haar eindrapport aangeboden aan de minister van Justitie en Veiligheid. Bij brief van 2 december 2020 heeft de minister de VBV verzocht om een eerste reactie op het rapport. Onze eerste reactie is verdeeld over verschillende onderwerpen waarvan wij het van belang vonden die bij de minister onder de aandacht te brengen.

De VBV kan zich grotendeels vinden in de conclusies die de Commissie trekt rondom de inrichting en uitvoering van de Wet Veiligheidsregio’s. Sterker nog, de VBV is verheugd een groot aantal van de constateringen die zij in de afgelopen jaren gedaan heeft impliciet of expliciet terug ziet komen in het rapport. Echter, de VBV signaleert ook ernstige hiaten in de manier waarop de Veiligheidsregio’s de brandweerzorg inrichten en ziet slechts in beperkte mate de potentie die de wetsaanpassingen hierin bieden om dit op te lossen. In sommige gevallen gaan de conclusies van de Commissie niet ver genoeg, aldus de VBV in haar samenvatting. (Download en lees hier onze reactie)

Laatste eer voor Pim van der Bruggen

Laatste eer voor Pim van der Bruggen

Vele duizenden brandweermensen in ons land rouwen en leven mee met de naaste familie van Pim van der Bruggen (41) die afgelopen zaterdag op tragische wijze om het leven kwam tijdens een brandweerinzet in Den Dolder. Pim was sinds kort brandweervrijwilliger bij het korps in Den Dolder en was daarvoor brandweervrijwilliger bij het korps van Zuilen.

De familie van Pim heeft aangegeven dat ze de uitvaartplechtigheid met beperkte brandweer betrokkenheid willen laten plaatsvinden. Dat gebeurt vanmiddag om 14.30 uur in besloten kring.
Belangstellenden kunnen de hele plechtigheid via een livestream op de website van de Veiligheidsregio Utrecht (VRU) volgen. Collega’s uit beide brandweerposten zullen na afloop van de plechtigheid een erehaag vormen om hun maatje Pim zo de laatste eer te bewijzen.

Wij wensen de nabestaanden, familie, bekenden en collega’s van Pim veel sterkte bij het verwerken van dit grote verlies. In onze gedachten zijn we bij jullie.

Vakvereniging Brandweer Vrijwilligers

Collega overlijdt bij tragisch ongeluk in Den Dolder

Met verslagenheid hebben wij kennis genomen van het vreselijke nieuws dat een van onze collega’s vandaag niet meer veilig terugkeert naar de kazerne. Woorden schieten tekort voor het omschrijven van dit immens tragische ongeval.

Wij wensen de naaste familie, vrienden, bekenden en de collega’s van het brandweerkorps veel sterkte met het verwerken van dit tragische verlies.

Vrijwilligheid bij de brandweer toekomstbestendig

Dat is feitelijk de uitdaging tegen de achtergrond van het gelijkheidsbeginsel, Europees recht en taakdifferentiatie.

Het Facebook bericht van de VBV hierover in juli zorgde voor commotie en boosheid bij de andere deelnemers aan de zoektocht naar een oplossing voor de verschillen tussen de diverse vormen van  brandweer en brandbestrijding in ons land.

Na de vakantie en na overleg blijf ik toch in de Denktank. Zo blijven wij in het belang van onze achterban en alle andere Brandweer Vrijwilligers in ons land constructief meedenken, op zoek naar een toekomstbestendige brandweer met een volwaardige rol voor Brandweer Vrijwilligers.

Bij die zoektocht zijn voor de VBV de volgende zaken van groot belang:

  • Als Vrijwilligers maar één specialisme mogen uitoefenen dan vragen wij om een zo breed mogelijke algemene taakomschrijving op alle verschillende onderdelen.
  • Vooral het taakveld brandbestrijding verdient daarbij aandacht. Alleen basisbrandbestrijding woningbrand en daarmee vergelijkbare typen incidenten is wat de VBV betreft niet voldoende.
  • In complexe verzorgingsgebieden waar de brandbestrijding nu door Vrijwilligers wordt gedaan, moet worden bezien of arbeidstijden wetgeving niet de volgende wetsovertreding wordt voor Vrijwilligers die in hun hoofdberoep gecombineerd met brandweertaken in de problemen komen. Ook in die situaties pleiten wij voor behoud van Vrijwilligheid als basis.

Deze zaken zullen wij inbrengen in de Denktank. Verder zullen wij in gesprek blijven met onze achterban. Velen zijn inmiddels ongerust of er wel een toekomst is voor Vrijwilligheid bij de brandweer. Wij zijn ervan overtuigd dat alle betrokken partijen dit willen. De uitdaging zit wat de VBV betreft in de volwaardige taakinhoud en een zo groot mogelijk aandeel van Vrijwilligers bij de brandweerzorg in Nederland.

Daarvoor zullen wij ons maximaal inzetten, zowel in de Denktank als daarbuiten.

Daar kunnen onze leden en alle Vrijwilligers bij de brandweer op rekenen. Nu en in de toekomst.

Marcel Dokter
Voorzitter

 

De toekomst van de Brandweer Vrijwilliger

De toekomst van de Brandweer Vrijwilliger

De brandweer moet haar organisatievorm veranderen om niet in strijd met Europese regels te handelen. Dat was vorig jaar de uitkomst van een onderzoek en “second opinion” door mensen met veel verstand van juridische zaken.

Er moest een groter verschil worden gemaakt tussen beroeps-brandweermensen en Vrijwilligers. Voor de Vakvereniging Brandweer Vrijwilligers (VBV) was dat een lang gekoesterde wens omdat er inmiddels een aantal vormen van Vrijwilligheid zijn die, als er iets mis gaat, heel vervelende gevolgen heeft voor de Vrijwilligers in kwestie. Het gaat dan om de gekazerneerde Vrijwilliger en de geconsigneerde Vrijwilliger. Eigenlijk zijn dit vormen van arbeid waar het vangnet van doorbetaling bij ziekte en de verzekering tegen arbeidsongeschiktheid ontbreekt.

Er werd een Denktank ingericht met een aantal mensen (burgemeesters, directeuren veiligheidsregio’s, brandweer commandanten en functionarissen van het ministerie J&V) die een plan gingen maken hoe de vernieuwde brandweer organisatie er uit moet zien. De VBV wilde graag een rol bij die planvorming. Niet praten over Vrijwilligers maar met Vrijwilligers. Op aandringen van verschillende fracties in de Tweede Kamer lukte dat uiteindelijk. Zo mocht ik dan onlangs op 19 juni voor het eerst mee vergaderen in de Denktank op het Stadskantoor in Dordrecht. Hoewel de Denktank vanwege Covid-19 geruime tijd had stil gelegen was een Werktank wel verder gegaan met het uitwerken en door ontwikkelen van een denkrichting die ook al in een tweetal bijeenkomsten in het land met brandweermensen (helaas geen Vrijwilligers) was besproken. In de vergadering van de Denktank heb ik onze zorgen over onderdelen van de denkrichting ingebracht. Vooral de vrees voor tweederangs brandweermensen wanneer vrijwilligers als gevolg van de voorgestelde taakdifferentiatie het brandweerwerk dat zij al jaren naar volle tevredenheid doen niet meer volledig en volwaardig uit kunnen voeren.

Na terugkoppeling aan het bestuur van mijn ervaring in de Denktank en door diverse meldingen van ongeruste VBV leden die reageerden op de twee informatie bijeenkomsten, heeft de VBV met een groep leden en het bestuur de doorontwikkelde denkrichting bestudeerd en daarover een memo opgesteld.

Vooral daar waar de denkrichting voorstelt om hoogbouw en industriebrand niet een basisbrandweertaak te maken maar specialistisch werk, ziet de VBV een groot probleem. Dit komt namelijk in veel verzorgingsgebieden voor. Het zal ervoor zorgen dat Vrijwilligheid verder onder druk komt te staan of dat Vrijwilligers alleen nog basis brandbestrijding en specialistische brandbestrijding kunnen doen. Ook het overnemen van de leiding van een Vrijwillig bevelvoerder door een beroeps bevelvoerder bij een specialistisch incident vindt de VBV een onmogelijke keuze. Er worden verschillen gemaakt om een juridisch probleem op te lossen die het systeem brandweer op gespannen voet zetten met invulling door Vrijwilligers. Daar is de VBV tegen.

Begin juli heeft VBV bestuurslid Jack Kusters de belangrijkste knelpunten gemeld aan de Werktank met het verzoek die zaken mee te nemen in de uitvraag die in september in de veiligheidsregio’s moet plaatsvinden. Op 13 juli hebben wij onze memo naar de Denktank gestuurd met daarin onze zorgen en mogelijke veranderingen.

De reactie die wij kregen was dat het te laat was (let op binnen 4 weken na de eerste deelname van de VBV aan een Denktank vergadering) en dat taakdifferentiatie noodzakelijk is. Ook zagen wij maar weinig terug van onze inbreng bij de Werktank. Toen er daarna een scherp Facebook bericht van de VBV verscheen op woensdag 14 juli waren de rapen gaar. De VBV was onbetrouwbaar en de voorzitter van die club moet in de hoek worden gezet.

Weer gaat het over de “tone of voice” die niet deugt in plaats van over de inhoud van onze argumenten.

Ondertussen reageren Brandweer Vrijwilligers uit het hele land zeer enthousiast. “Eindelijk iemand die het voor ons opneemt” en “super dat de VBV deze onzalige voorstellen afwijst”. De reacties zijn talrijk want in no time was het bericht 25000 keer gezien. Bijna zonder uitzondering positieve reacties van mensen die al jaren klaar staan om op elk moment van de dag anderen te gaan helpen. Zij zijn blij dat de VBV hun stem laat horen aan de plannenmakers.

Dit zal de VBV blijven doen, het geluid van “de gewone Brandweer Vrijwilliger” laten horen. Zij zijn niet op zoek naar gelijke beloning voor hetzelfde werk. Zij zijn de groep mensen die goed opgeleid en geoefend in de meest bijzondere omstandigheden anderen in hun eigen leefomgeving helpt en ondersteunt. Dat doen zij vol trots op het werk en op elkaar. Zo maakten zij een systeem dat al vele tientallen jaren, ver voor de regionalisering, prima functioneert en door de burgers van ons land steevast als beste overheidsdienst wordt gewaardeerd.

Voor die groep zetten wij ons in, niet op zoek naar de populariteitsprijs, want die hebben Brandweer Vrijwilligers al en ik ben er trots op dat al veertig jaar te zijn!

De VBV zat nooit op het pluche en daar zijn wij ook niet naar op zoek. Wel willen wij een eerlijke kans om de argumenten voor behoud van een volledige en volwaardige taakinhoud van de Vrijwillige brandweer in te brengen.

Als het kan in de Denktank die daarvoor een voorstel moet doen. Als dat niet kan dan zullen wij dat vanaf de zijlijn doen. Daar kunnen alle 19000 Brandweer Vrijwilligers in ons land op rekenen, nu en in de toekomst.

Marcel Dokter

Voorzitter.

Brandweerherdenking

Brandweerherdenking

In het hart van het Nationaal Brandweermonument aan de Kemperbergerweg in Arnhem staat een stenen muur met 97 glanzende plaquettes. Op elk van deze plaquettes staat een naam. 97 Namen van toegewijde mensen, brandweermensen die de hoogste prijs betaalden voor hun inzet voor onze maatschappij. Ze gingen van huis en keerden niet meer terug. Dit tragische verlies laat ons naast het verdriet en de leegte die ze achterlieten ook stilstaan bij de schaduwkant van ons prachtige vak en maant een ieder van ons tot waakzaamheid.

Als eerbetoon hangen vandaag bij de brandweerkazernes tussen 12.00 en 15.00 uur de brandweervlaggen halfstok en wordt gelijktijdig aan het herdenkingsmoment (volg dat hier) in Arnhem, bij veel kazernes om 13.00 uur, ook een minuut lang het ereteken gemaakt.

Dat het een troost mag zijn voor de familie, vrienden en collega’s van de 97 omgekomen brandweermensen.

Vakvereniging Brandweer Vrijwilligers

Over de brandweer van morgen en vandaag

Over de brandweer van morgen en vandaag

De Vakvereniging Brandweer Vrijwilligers (VBV) heeft in de afgelopen periode met enige regelmaat opmerkingen geplaatst bij plannen van veiligheidsregio’s als het gaat om de inrichting van de repressieve brandweerzorg. Vooral als het gaat om plannen waarin de slagkracht van de brandweer wordt teruggebracht naar uitsluitend kazernes met maar één brandweerauto (tankautospuit). Vervolgens wordt in die plannen dan vaak de opkomsttijd van de tweede brandweerauto (tankautospuit) op 15 minuten genormeerd en zo wordt volgens die regionale plannen dan een voldoende solide brandweerzorg opgebouwd.

Op bovenstaande manier wordt de brandweer volgens de VBV alleen nog maar georganiseerd voor het kleinste maatgevende incident, de woningbrand zonder slachtoffers. Bij dit incident zijn wij dan met 8-10 minuten ter plaatse. Bij alle andere (grotere) incidenten komen wij dan met te weinig of als het er niet meer toe doet. Voor deze constatering baseert de VBV zich op de leidraad repressieve basisbrandweerzorg. Daarin staat per incidenttype met hoeveel voertuigen en hoe snel de brandweer ter plaatse moet zijn. Omdat deze leidraad haaks staat op al die regionale plannen is er inmiddels het stempel vervallen opgeplakt. De VBV is van mening dat de noodzaak van de inhoud van de leidraad repressieve basisbrandweerzorg tot op de dag van vandaag en morgen actueel is en navolging verdient. Tot er een ander vakinhoudelijk solide normenkader verschijnt dat de leidraad kan vervangen zullen wij daarom vasthouden aan de conclusies en aanbevelingen van deze leidraad.

De inzetvoorstellen van de leidraad voorzien in een opkomsttijd en aantal brandweerauto’s dat nodig is bij de risico’s in een bepaald type object. Zo moet de eerste en tweede Tankautospuit (TS) een opkomsttijd hebben van 8 minuten voor een woongebouw waar niet-zelfredzame mensen wonen of verblijven. Voor een ziekenhuis geldt in de nachtsituatie dat zowel de eerste als tweede brandweerwagen (TS) binnen 8 minuten ter plaatse moeten zijn. Hetzelfde geldt voor een verzorgingstehuis. Op basis van deze aanwijzingen waren veel brandweerkorpsen in ons land uitgerust met twee tankautospuiten. Zij zorgden voor veiligheid die wij eigenlijk hoopten niet nodig te hebben. Gelukkig branden ziekenhuizen en verzorgingstehuizen niet zo vaak maar de brandweerorganisatie was goed voorbereid.

De rekenmeesters van de veiligheidsorganisaties nieuwe stijl gebruiken het feit dat de tweede brandweerauto (TS) niet vaak nodig is geweest als rechtvaardiging voor het wegbezuinigen ervan. Omdat de leidraad repressieve brandweerzorg als vervallen is verklaard lijkt alles dik in orde en blijft de brandweerzorg voldoende solide en veilig aldus de plannenmakers. Opkomsttijden worden ondertussen als minder belangrijk gekenmerkt. Het gaat veel meer om de kwaliteit van de geboden hulpverlening. Met mooie tabellen en grafieken wordt vervolgens aangetoond dat ook dat dik in orde is. Verder wordt bij deze plannen het credo brandweer over morgen opgevoerd. Een programma dat zal leiden tot minder branden en minder slachtoffers. Zo zijn de plannen sluitend en kan het “overtollige” brandweermaterieel stilletjes verdwijnen.

De VBV vindt deze manier van organiseren bijzonder onverstandig en uiteindelijk ook gevaarlijk voor zowel burgers als brandweermensen. Wij moeten ons blijven voorbereiden. Juist ook voor zaken die weinig voorkomen. De huidige crisis en pandemie, waar wij ook maar matig op waren voorbereid, onderstreept die noodzaak. Daarom zullen wij opnieuw aan de minister van Justitie en Veiligheid vragen om aandacht te blijven houden voor een solide brandweer organisatie en in actie te komen daar waar plannen zijn die de veiligheid van burgers en brandweerpersoneel onvoldoende serieus nemen.

Ook de Inspectie Justitie en Veiligheid zullen wij benaderen met een brief. Want wij zien dat de adviezen en aanbevelingen van de Inspectie de afgelopen jaren door de regionale plannenmakers met enige regelmaat aan de brandweerlaars zijn gelapt. Hoewel wij ons ook vaak afvragen of die plannenmakers wel brandweerlaarzen hebben.

Soms wordt er zelfs door het bestuur van de veiligheidsregio besloten dat de aanbevelingen niet passen in het regionaal beleid en dat zij er daarom niets mee zullen doen. Het is volgens ons de hoogste tijd dat de Inspectie in actie komt en daadkracht toont.

Ondertussen zal de VBV blijven ijveren voor een daadwerkelijk solide brandweer die tijdig handelend kan optreden bij kleine en grote maatgevende incidenten. Daar kunt u de VBV aan houden, vandaag en morgen.

Marcel Dokter
voorzitter

 

Onwerkelijk maar toch realiteit

Onwerkelijk maar toch realiteit

 De afgelopen dagen werd het allemaal extra duidelijk, we leven in een andere wereld.

De dodenherdenking op de lege Dam in de hoofdstad met de indrukwekkende en warme toespraak van onze Koning. Vijfenzeventig jaar vrijheid op Bevrijdingsdag, terwijl overal vlaggen wapperen in alle straten van ons land, bleef het te stil.

Een onwerkelijk gevoel maar het is de realiteit. Wij verlangen allemaal naar contact met mensen, de knuffel, de arm om je schouder. Die dingen leken gewoon maar nu weten wij allemaal hoe bijzonder dat contact tussen mensen eigenlijk was.

Bij de brandweer is het precies zo, dat wat gewoon was blijkt bijzonder. Geen oefenavonden, niet na afloop de kameraadschap met sterke verhalen en lachende mensen. Als de pieper gaat gaan wij nog steeds zo snel mogelijk naar de kazerne. Dan ongemakkelijk dichtbij elkaar in de tankautospuit. Reanimaties zonder beademing in gele pakken en als je dan terugkomt in de kazerne snel de boel in orde maken, handtekening zetten en zo snel mogelijk weer uit elkaar. Meestal naar huis om daar alleen aan het werk te gaan.

Vooral dat zo snel mogelijk uit elkaar gaan staat haaks op hoe ik de brandweer in de afgelopen tientallen jaren heb leren kennen. Want de kameraadschap en het delen van de indringende ervaringen zorgen voor de niet te breken band die brandweermensen met elkaar hebben. Dus ook dat is onwerkelijk, maar wel de realiteit van dit corona tijdperk.

De VBV heeft aan de leiding van de brandweer laten weten dat wij gedurende de “strenge lockdown” periode zeer terughoudend zullen zijn in het benoemen van zaken bij de brandweer die beter kunnen. De vragen die wij ontvangen hebben wij wel gedeeld maar niet in het openbaar. Dus vragen over veilig werken in de nieuwe anderhalve meter omgeving hebben wij wel gesteld maar niet breed uitgemeten.

Nu de versoepeling van de maatregelen aanstaande lijkt is dat voor de VBV ook het sein om weer de eigen onafhankelijke koers te kiezen. Uiteraard op basis van feiten en de inhoud, zoals u dat van ons gewend bent.

Gelukkig gebeurde er in de afgelopen periode ook iets moois. Al was de aanleiding, het overlijden van ons lid uit Limburg-Noord, Nils van Ninhuijs, bijzonder triest.

Omdat Nils jaren had gewerkt bij de brandweer op basis van een aanstelling als Vrijwilliger vielen door zijn ziekte alle inkomsten weg. Ook na zijn overlijden konden de vrouw en kinderen van Nils niet rekenen op het vangnet van de werkgever. Daarom zijn wij een crowdfundingsactie gestart met als doel de kinderen van Nils te helpen bij hun studie. Mede dankzij een artikel in dagblad ‘De Limburger’ hebben wij inmiddels al meer dan 10.000 euro opgehaald. Voor dat prachtige resultaat zijn wij alle mensen uit de brandweer gemeenschap en de mensen die Nils en het brandweerwerk een warm hart toedragen zeer dankbaar.

De zaak van Nils onderstreept het belang van een goed vangnet voor (brandweer) hulpverleners bij (beroeps)ziekte en (dienst)ongeval. Juist daarom ondersteunt de VBV het pleidooi van de Coalitie voor Veiligheid voor een nationaal fonds voor alle hulpverleners die door hun werk in de problemen komen. Anders dan bij militairen en politieagenten moet dit voor brandweermensen niet in Den Haag worden opgelost. Hoewel de minister van Justitie en Veiligheid verantwoordelijk is voor het brandweerstelsel moet de financiële kwestie eigenlijk op gemeentelijk en regionaal niveau worden afgehandeld.

Toch pleiten wij samen met de andere organisaties, verenigd in de Coalitie voor Veiligheid, voor één nationaal fonds voor alle hulpverleners in ons land.

Daar zal de VBV zich in de komende tijd hard voor maken. Daar kunt u op rekenen.

Al was het maar voor de kinderen van Nils.

Marcel Dokter

Voorzitter.

 

Een ongelijke strijd

Nils, Sandra, Djano, Jayden, Nigel en Xam Ninhuijs

Een ongelijke strijd

Een ongelijke strijd die in november 2018 begon is op 22 maart jongstleden beëindigd met het overlijden van Nils van Ninhuijs. Nils was slechts veertig jaar jong en laat zijn vrouw Sandra en de vier kinderen Djano, Jayden, Nigel en Xam achter. Nils was een man van formaat, een brandweerman in hart en nieren. Dag en nacht stond hij klaar voor de medemens. Voor ‘zijn’ post Maasbree zette hij zich 24/7 in. Hoewel dat door zijn ziekte steeds meer een opgave werd.

Nils was vanaf het prille begin lid van de VBV en deelde regelmatig zijn visie over de toekomst van de brandweer en die grote rol van vrijwilligers daarin. Recht was recht en krom was krom voor Nils. Niet meewaaien, maar als het moest tegen de stroom inroeien.

Hoe wrang dan ook dat iemand met zo’n passie en gedrevenheid voor het helpen van mensen in nood in de samenleving niet kon rekenen op een ruimhartig gebaar van goed werkgeverschap van de veiligheidsregio Limburg-Noord toen hij getroffen werd door die verschrikkelijke ziekte in 2018. Terwijl voor alle (burger)werknemers een doorbetaling bij ziekte vanzelfsprekend is, vielen de structurele inkomsten van Nils uit de diensten als SIV-chauffeur weg, simpelweg omdat hij een aanstelling als Vrijwilliger had. Dat heeft hem én velen geraakt. Diep geraakt! Een persoonlijke tragiek voor Nils. Onverdiend en onbegrijpelijk. De VBV berichtte hierover in juli 2019.

Een kist gemaakt door zijn brandweermaatjes van Maasbree, en een afscheid met brandweer eer waren zijn wensen voor het afscheid. Het eerste is gelukt, het andere kan gezien de corona perikelen helaas niet doorgaan. Overmacht, maar tragisch gezien hetgeen het gezin de laatste jaren is overkomen.

Door die omstandigheden en het diepe dal dat Nils en zijn gezin hebben moeten doorkruisen,  voelen wij ons geroepen om iets te doen. Om die reden hebben we op onze website een mogelijkheid geboden om Sandra en de kinderen een hart onder de riem te steken, namelijk om een bedrag te doneren voor hun toekomst. Dit uit respect voor een ware brandweer collega; uit respect voor een man van formaat. Het is niet onze gewoonte om u dit te vragen, maar in deze zaak en gezien de bijzondere omstandigheden zien wij dit als onze morele plicht.

Wij hebben er voor gekozen om dit via onze eigen website te regelen. U kunt er van uitgaan dat elke euro naar de familie zal worden overgemaakt. Uiteraard hebben wij het voortouw genomen en zullen wij u in het kader van de transparantie, deelgenoot maken van het verloop.

Voor zijn ‘laatste reis’ hebben zijn brandweermaatjes een kist gemaakt. Dit op uitdrukkelijk verzoek van Nils. Voor iedereen die graag bij de dienst aanwezig zou willen zijn (maar dit vanwege de landelijke richtlijnen niet mogelijk is) of wie Nils een laatste eer wil bewijzen nodigen wij u van harte uit de dienst live te volgen:

Wij koesteren warme herinneringen aan Nils. Namens de Vakvereniging Brandweer Vrijwilligers wensen wij de familie, vrienden en iedereen die Nils lief is veel sterkte in deze zeer moeilijke tijd.

Doneer hieronder voor de studie van Djano, Jayden, Nigel en Xam:

Studiefonds Ninhuijs

  • Indien u een persoonlijk bericht wilt achterlaten bij uw donatie, dan kan dat in dit veld.
  • Doneren